Wie denkt dat professionele beleggers het gemakkelijk hebben in het huidige beursklimaat, komt bedrogen uit. De markten zijn dusdanig uit het lood geslagen, dat niets meer lijkt te werken. En dan wordt het lastig, zelfs voor ’s werelds slimste koppen.

Financiële markten horen logisch te zijn, toch? Complete boekwerken zijn er verschenen, langjarige studies en allerhande complexe modellen die de realiteit trachten na te bootsen in vereenvoudigde vorm.

En dat levert tal van (zogenaamde) zekerheden op. Professionele partijen stemmen daar hun beleggingsbeleid op af. Tot zo ver de theorie: de praktijk blijkt weerbarstiger.

Geen exacte wetenschap

Veel hedgefondsmanagers die werken op basis van macro-economie zijn de afgelopen jaren de weg kwijtgeraakt. Oude regels gaan ineens niet meer op, hetgeen tot hoofdbrekens leidt.

En het zijn echt niet de minsten die worstelen met de forse discrepantie tussen de theorie en de huidige, grillige praktijk. Paul Tudor Jones bijvoorbeeld van Tudor Investment, die staat dit jaar 2,5% in de min. Of Andrew Law van Caxton Global Investments die dit jaar alweer tegen een min aankijkt van 10,4%.

Grote namen, expertise van jaren en dan toch negatieve rendementen. En dat is extra opvallend omdat de beurzen uitstekend gehumeurd zijn. Dan is er toch iets bijzonders aan de hand.

Markten doen maar wat

Markets no longer make sense. En dan is het als particuliere belegger goed om extra alert te zijn. Want waarom zijn de markten niet langer logisch en gedragen zij zich niet volgens de boekjes?

Dat heeft veel, zo niet alles, te maken met de rijk gevulde trukendoos van de centrale banken: rijk gevuld, en ook veelvuldig toegepast de afgelopen jaren.

Dat heeft een klimaat geschapen van gratis geld en een comfortabele houding onder beleggers die erop rekenen dat de centrale banken doorlopend zullen ingrijpen wanneer het mis dreigt te gaan.

Geld is echter niet gratis, en beleggen brengt wel degelijk risico’s met zich mee. De perceptie dat nu alles anders is, kan uiteraard weer in de prullenbak. Een moment waarop macro-hedgefondsmanagers naarstig zitten te wachten.